Sztuczne przynęty spinningowe:
Wobler
Sztuczna przynęta imitująca naturalny pokarm ryb drapieżnych (ryby, owady, płazy itp.), wykonana z różnego rodzaju twardych materiałów np.: drewna (najczęściej balsy), plastiku, stosowana w łowieniu ryb metodą spinningową i trollingową. 
Charakterystycznymi cechami każdego woblera są: jego praca (czyli sposób poruszania się przynęty w wodzie – w nurcie, lub w czasie ściągania zestawu), wyporność (woblery mogą być zarówno tonące jak i pływające) i głębokość schodzenia (głębokość na jaką zanurza się przynęta podczas ściągania zestawu).
Większość woblerów posiada wbudowany przy dziobie poziomy ster, pozwalający kontrolować głębokość schodzenia przynęty. Im większy kąt nachylenia steru woblera do osi przynęty zbliżony jest do 90 stopni, tym płytsza będzie maksymalna głębokość na jakiej będzie można taki wobler poprowadzić. Dlatego woblery imitujące smużące wodę owady mają często ster nachylony pod kątem prostym. Woblery z długimi sterami (nazywane nurkującymi) wyróżniają się tym, że pracują niemal pionowo w dół, przypominając grzebiącą pyszczkiem w dnie rybkę. Zwykle ster jest wbudowany na stałe, choć zdarzają się też stery z możliwością regulacji. Obecnie coraz większą popularnością zaczynają cieszyć się woblery bez steru. Są one używane m.in. w odmianie spinningu – jerkowaniu i w łowieniu powierzchniowym.
Jakie mogą być woblery?
Woblery mogą być jedno lub wieloczęściowe. Woblery wieloczęściowe zazwyczaj mają bardziej agresywną akcję, ponadto odznaczają się kilkoma innymi zaletami – bardziej naturalną pracą i wydawaniem dźwięku, co dodatkowo wabi ryby. Dźwięk można jednak „dodać” także do woblera jednoczęściowego, poprzez zamontowanie w środku korpusu grzechotki.
Powstało wiele rodzajów woblerów, różniących się akcją, kolorem, przeznaczeniem, pływalnością, itp. Inaczej bowiem wygląda i pracuje wobler boleniowy, a inaczej mikroskopijny woblerek na okonie. Ta ważna informacja jest stosowana podczas wyrobu nowych modeli woblerów.
Pilker 
To przynęta stosowana głównie w wędkarstwie morskim. Przypomina kształtem małe rybki. Obecnie w wielu kształtach i barwach. Pilker uzbrojony jest zazwyczaj w jedną, lub dwie kotwice, często zakończone kolorowymi nitkami, lub sztuczną muchą. Gramatura w przedziale od 40g – 1kg. Połów odbywa się poprzez opuszczanie pilkera do dna i gwałtownym podrywaniu do góry.
Twister
Sztuczna przynęta wędkarska wykonana zazwyczaj z gumy, silikonu lub innych tworzyw sztucznych. Składa się z korpusu i zawiniętego ogonka. Przypomina on wyglądem robaka, który pod wodą szybko wymachuje ciałem. Twisterem łowi się zazwyczaj na spinning po uprzednim uzbrojeniu hakiem lub główką jigową, którą wbijamy w korpus wzdłuż osi podłużnej twistera.
Ripper
Jest to rodzaj sztucznej przynęty wędkarskiej, która swoim wyglądem, a szczególnie ruchem naśladuje małą rybkę. Przynęta ta wykonana jest najczęściej z gumy, silikonu lub miękkiego materiału typu PVC. Ma kształt rybki, z charakterystycznie uformowaną płetwą ogonową, która nadaje przynęcie odpowiedni ruch w wodzie. Wszystkie rippery mają podobne kształty, lecz różnią się w obrębie kolorystyki (pełna dowolność) oraz w obrębie uzbrojenia. Najczęściej używane są główki jigowe; rzadziej stosuje się kotwiczki (jako dozbrojki).
Wahadłówka
Lub inaczej błystka wahadłowa to rodzaj błystki, przynęty wędkarskiej używanej do połowu ryb drapieżnych.
Zazwyczaj wykonana z odpowiednio wytłoczonego kawałka blachy lub wypolerowanego kawałka muszli, kolebie się na boki (waha) w czasie ściągania.
Niektóre modele, np. karlinki stosowane do połowu ryb łososiowatych wykonują także ruchy obrotowe. Niegdyś przynęta bardzo popularna przy połowie wszystkich drapieżników. Jej popularność wzięła się także z możliwości dość łatwego samodzielnego jej wykonania za pomocą najprostszych narzędzi. Obecnie najczęściej stosowana przy połowie łososi, troci, szczupaków i sumów. Mniejsze modele skuteczne są też na inne drapieżniki. Istnieje wiele kształtów tej przynęty, np. Gnom, Alga, Heintz. Ponadto każda wahadłówka wykonywana jest w kilku wariantach kolorystycznych i wielkościach, producenci starają się podnieść jej skuteczność poprzez dodanie nadruków, tłoczenia wzorów łusek, naklejania folii holograficznych, itp.
Obrotówka
Inaczej błystka obrotowa, jedna z przynęt wędkarskich. Składa się z drutu, na którym osadzony jest 
korpus, koraliki łożyskujące strzemiączko, na którym znajduje się obracający się podczas ściągania, wyprofilowane skrzydełko. To, jak szeroko obracać się będzie skrzydełko, zależy od jego ciężaru, kształtu i od tego, jak mocno jest wyprofilowane. Drut z obu stron zakończony jest oczkami – tylne służy do założenia kotwiczki, drugie zaś do umocowania żyłki.
Sztuczne przynęty – Mucha wędkarska
Sztuczna przynęta wędkarska. Sztuczne muchy (zwane też muszkami) imitują rozmaite zwierzęta (w większości owady wodne, na różnych etapach rozwoju). Sztuczna mucha jest stosowana w wędkarstwie muchowym, głównie do połowu pstrąga, lipienia i troci oraz ryb podobnego żeru.
Sztuczne muchy dzielimy na:
• muchy suche – imitacja postaci dorosłej jętki, chruścika, ochotki, widelnicy, konika polnego lub chrząszcza (albo – rzadziej – ważki, świtezianki, komarnicy lub świerszcza),
• muchy mokre – imitacja poczwarki lub postaci dorosłej jętki, chruścika, ochotki, widelnicy tuż przed przepoczwarczeniem, które ma miejsce na powierzchni wody. Mokrych muszek używa się także do imitowania owadów które nurkują (np. po to aby złożyć jaja),
• streamer – imitacja niewielkich ryb, ale także pijawek; klasyczny streamer wędkarski ma skrzydełka wykonane ze smukłych piór kogucich; inne charakterystyczne muchy typu streamer to matuki, włosianki i zonkery,
• nimfa – imitacja larwy owada, żyjącej na dnie. Nimfy używa się ponadto do imitowania niewielkich skorupiaków, np. kiełży,
• muchy trociowe i łososiowe – te muchy, wiązane na haczykach o dużych rozmiarach i charakterystycznym kształcie, często przy użyciu jaskrawo ubarwionych piór egzotycznych ptaków, nie imitują żadnych żywych organizmów. Ich konserwatywne kształty i barwy są wynikiem tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie i rzadko ulegają modyfikacji. Nie jest do końca jasne dlaczego łosoś i troć atakują takie muchy, bowiem większość z tych przynęt została zaprojektowana do połowu ryb wstępujących z morza do rzek na tarło, a takie ryby nie pobierają pokarmu. Być może czynią to ze zwykłej ciekawości.
oraz
• muchy morskie – są to imitacje niewielkich ryb, krewetek, krabów i głowonogów służące do połowu w wodach słonych, sporządzane na specjalnych haczykach o podwyższonej odporności na rdzę, często przy użyciu syntetycznych materiałów takich jak sztuczne włosia, połyskliwe lamety itp.
• muchy szczupakowe – to imitacje ryb, muchy na ogół dużych rozmiarów (nawet ponad 20 cm), często w jaskrawych, prowokujących barwach, wykonywane z materiałów syntetycznych (sztuczne włosia i tzw. flashe) i naturalnych (np. wełna owcy islandzkiej, pióra siodłowe koguta, sierść kozy, ogon jelenia); przez swoje pokrewieństwo z muchami morskimi zaliczane niekiedy do wspólnej kategorii „muchy morskie i szczupakowe”
• muchy do połowu ryb okoniokształtnych (zwane „bass bugs”) – muchy te, prowadzone po powierzchni wody są sporządzane z użyciem materiałów o dużej wyporności, np. korka, balsy, pianek z tworzyw sztucznych lub sierści sarny i jelenia oraz piór i gumy. Imitują narybek, żaby oraz drobne ssaki np. myszy.
• poppery i slidery – przynęty muchowe, których istotnym elementem jest korpus („główka”) wykonany z wypornego materiału (korek, pianki syntetyczne). Zależnie od wielkości mogą być dużymi muchami szczupakowymi lub małymi przynętami do połowu np. pstrągów.
• muchy inne (specjalne) – muchy nie mieszczące się w żadnej z powyższych kategorii, przeznaczone do szczególnych celów, tworzone niekiedy na potrzeby konkretnego łowiska – przykładami mogą być bardziej lub mniej wierne imitacje raków i ślimaków wodnych (np. wzór Al’s Crayfish), ziaren ikry, części roślin wodnych (jak muchy do poławiania amurów i morskich cefali), granulatu do skarmiania ryb hodowanych w stawach itp.
Sztuczne przynęty – wykonywanie muszek – imitacja owadów
Istnieją różne szkoły wykonywania sztucznych muszek. Niektórzy wędkarze używają muszek jak najdokładniej imitujących dany gatunek i stadium rozwojowe owada (styl imitacyjny sporządzania muszek). Inni zwracają uwagę na to, żeby muszka przypominała naśladowany pokarm ryby tylko barwą, rozmiarem i sposobem poruszania się w wodzie (styl impresjonistyczny). Są także muszki, które nie przypominają żadnego zwierzęcia, a jedynie prezentują i uwydatniają te jego cechy, które wędkarz uważa za szczególnie atrakcyjne dla ryb. Takie muszki nazywane się atraktorami. Istnieją również proste i uniwersalne wzory much, które występują w wielu odmianach i są skuteczne w wielu warunkach i na wielu łowiskach. Np. stare wzory Red Tag i Hare’s Ear sporządza się jako muchy suche, mokre, nimfy a nawet muchy morskie – i we wszystkich wersjach sprawdzają się na łowisku.
Różnorodność przynęt jest ogromna, od miniwoblerków imitujących owady, minibłystek czy też gum nie przekraczających wielkości do 2 cm, po woblery o długości nawet do 70 cm.